-
1 amplector
am-plector, plexus sum, plectī depon.1) обвивать, обнимать, обхватывать (aliquem Pl, Ter etc.; aliquid manibus L etc.; a. atque osculari C)serpens arboris amplectens stirpem Lcr — змея, обвившаяся вокруг древесного ствола2) содержать, заключать, включать, охватывать ( omnes res per scripturam C)quorum tellus amplectitur ossa Lcr — те, чьи кости объемлет (хранит) земля (т. е. мертвецы)non ego cuncta meis a. versibus opto V я — не стремлюсь охватить своими стихами (решительно) всёquod virtutis nomine amplectimur C — то, что мы включаем в понятие (т. е. понимаем под словом) «добродетель»3) охватывать (с флангов), брать в кольцо ( hostium aciem L); окружать, опоясывать, окутыватьurbem a. muro H — обнести город стеной4) захватывать, завладевать ( Graeciam omnem L)5) охватывать мысленно, размышлять, обдумывать ( aliquid consilio C)6) излагать, перечислять (communiter L; breviter PJ)a. argumentum pluribus verbis C — развить тему поподробнее8) отдаваться, привязываться, посвящать себяillud quod amplexus sum C — то, чему я посвятил себяamicitiam alicujus a. T — не порывать дружбы с кем-л.9) одобрять, принимать, соглашатьсяhunc amplectuntur amatores istius nominis modum Q — почитатели этого имени (Лисия) принимают его как образец (аттического) стиля10) усваиватьa. inclementiam T — усвоить беспощадный образ действий -
2 amplecto
am-plector (old form amploctor, Prisc. p. 552, 39 P.), exus, 3, v. dep. ( act. form amplecto, Liv. And. Od. ap. Diom. p. 379 P.; cf. Prisc. p. 797 P.; Struve, 114.—In pass., Plaut. Mil. 2, 6, 27; Lucil. ap. Prisc. p. 791 P.).I.A.. Lit., to wind or twine round a person or thing (aliquem, plekesthai amphitina; hence with reference to the other object; cf. adimo), to surround, encompass, encircle; of living beings, to embrace (class. in prose and poetry): genua amplectens, Liv. And. Od. ap. Diom. p. 379 P. (as transl. of Hom. Od. 6, 142: gounôn labôn):B.amplectimur tibi genua,
Plaut. Rud. 1, 5, 16; so id. Cist. 2, 3, 25:exsanguem (patrem) amplexus,
Tac. H. 3, 25:effigiem Augusti amplecti,
id. A. 4, 67:magnam Herculis aram,
id. ib. 12, 24:serpens arboris amplectens stirpem,
Lucr. 5, 34:quorum tellus amplectitur ossa,
id. 1, 135:manibus saxa,
to grasp, Liv. 5, 47:munimento amplecti,
id. 35, 28; so id. 41, 5 et saep.:amplectitur intra se insulam,
Plin. 5, 1, 1, § 3:amplexa jugerum soli quercus,
id. 16, 31, 56, § 130:et molli circum est ansas amplexus acantho,
Verg. E. 3, 45:urbes amplecti muro,
Hor. A. P. 209 et saep.:visne ego te ac tute me amplectare?
Plaut. Most. 1, 4, 9; * Ter. And. 2, 5, 19:ille me amplexus atque osculans flere prohibebat,
Cic. Somn. Scip. 3 (id. Rep. 6, 14, where Orell. reads complexus).—Of space, to embrace:II.spatium amplexus ad vim remigii,
Tac. A. 12, 56:quattuor milia passuum ambitu amplexus est,
id. ib. 4, 49:domus naturae amplectens pontum terrasque jacentes,
Manil. 1, 536.—Trop.A.To embrace in mind or knowledge, i. e. to comprehend, to understand:B.animo rei magnitudinem amplecti,
Cic. de Or. 1, 5, 19:Quas (artes) si quis unus complexus omnes,
id. ib. 1, 17, 76:quae si judex non amplectetur omnia consilio, non animo ac mente circumspiciet,
id. Font. 7; also simply to reflect upon, to consider:cogitationem toto pectore amplecti,
id. Att. 12, 35.—In discourse, to comprehend, i.e. to discuss, to handle, treat:C.quod ego argumentum pluribus verbis amplecterer,
Cic. Rosc. Com. 12:actio verbis causam et rationem juris amplectitur,
id. Caecin. 14, 40:omnes res per scripturam amplecti,
id. Inv. 2, 50: non ego cuncta meis amplecti versibus opto, Verg. G. 2, 42:totius Ponti forma breviter amplectenda est, ut facilius partes noscantur,
Plin. 4, 12, 24, § 75.—Also of a name, to comprehend under:quod idem interdum virtutis nomine amplectimur,
Cic. Tusc. 2, 13, 30; cf.:si quis universam et propriam oratoris vim definire complectique vult,
to define the peculiar function of the orator and include the whole of it, id. de Or. 1, 15, 64; so of a law, to include:sed neque haec (verba) in principem aut principis parentem, quos lex majestatis amplectitur,
Tac. A. 4, 34.—Of study, learning, to include, embrace: neque eam tamen scientiam, quam adjungis oratori, complexus es, but yet have notincluded in your attainments that knowledge which, etc., Cic. de Or. 1, 17, 77:D.Quod si tantam rerum maximarum arte suā rhetorici illi doctores complecterentur,
id. ib. 1, 19, 86.—To embrace in heart, i.e. to love, favor, cherish:E.quem mihi videtur amplecti res publica,
Cic. Cat. 4, 3:nimis amplecti plebem videbatur,
id. Mil. 72:aliquem amicissime,
id. Fam. 6, 6 fin.; Sall. J. 7, 6:hoc se amplectitur uno, i. e. se amat,
esteems himself, Hor. S. 1, 2, 53:qui tanto amore possessiones suas amplexi tenebant,
Cic. Sull. 20;opp. repudiare,
id. de Or. 1, 24;opp. removere,
id. Cat. 4, 7:amplecti virtutem,
id. Phil. 10, 4:nobilitatem et dignitates hominum amplecti,
id. Fam. 4, 8: mens hominis amplectitur maxime cognitionem, delights in understanding, id. Ac. pr. 2, 10, 31: (episcopum) amplectentem eum fidelem sermonem, * Vulg. Tit. 1, 9: amplexus civitates (sc. animo), having fixed his mind on, i. e. intending to attack, seize, Tac. Agr. 25:causam rei publicae amplecti,
Cic. Sest. 93;and so playfully of one who robs the State treasury: rem publicam nimium amplecti,
id. Fl. 18.—In circumlocution: magnam Brigantium partem aut victoriā amplexus est aut bello, embraced in conquest, i. e. conquered, Tac. Agr. 17. -
3 amplector
am-plector (old form amploctor, Prisc. p. 552, 39 P.), exus, 3, v. dep. ( act. form amplecto, Liv. And. Od. ap. Diom. p. 379 P.; cf. Prisc. p. 797 P.; Struve, 114.—In pass., Plaut. Mil. 2, 6, 27; Lucil. ap. Prisc. p. 791 P.).I.A.. Lit., to wind or twine round a person or thing (aliquem, plekesthai amphitina; hence with reference to the other object; cf. adimo), to surround, encompass, encircle; of living beings, to embrace (class. in prose and poetry): genua amplectens, Liv. And. Od. ap. Diom. p. 379 P. (as transl. of Hom. Od. 6, 142: gounôn labôn):B.amplectimur tibi genua,
Plaut. Rud. 1, 5, 16; so id. Cist. 2, 3, 25:exsanguem (patrem) amplexus,
Tac. H. 3, 25:effigiem Augusti amplecti,
id. A. 4, 67:magnam Herculis aram,
id. ib. 12, 24:serpens arboris amplectens stirpem,
Lucr. 5, 34:quorum tellus amplectitur ossa,
id. 1, 135:manibus saxa,
to grasp, Liv. 5, 47:munimento amplecti,
id. 35, 28; so id. 41, 5 et saep.:amplectitur intra se insulam,
Plin. 5, 1, 1, § 3:amplexa jugerum soli quercus,
id. 16, 31, 56, § 130:et molli circum est ansas amplexus acantho,
Verg. E. 3, 45:urbes amplecti muro,
Hor. A. P. 209 et saep.:visne ego te ac tute me amplectare?
Plaut. Most. 1, 4, 9; * Ter. And. 2, 5, 19:ille me amplexus atque osculans flere prohibebat,
Cic. Somn. Scip. 3 (id. Rep. 6, 14, where Orell. reads complexus).—Of space, to embrace:II.spatium amplexus ad vim remigii,
Tac. A. 12, 56:quattuor milia passuum ambitu amplexus est,
id. ib. 4, 49:domus naturae amplectens pontum terrasque jacentes,
Manil. 1, 536.—Trop.A.To embrace in mind or knowledge, i. e. to comprehend, to understand:B.animo rei magnitudinem amplecti,
Cic. de Or. 1, 5, 19:Quas (artes) si quis unus complexus omnes,
id. ib. 1, 17, 76:quae si judex non amplectetur omnia consilio, non animo ac mente circumspiciet,
id. Font. 7; also simply to reflect upon, to consider:cogitationem toto pectore amplecti,
id. Att. 12, 35.—In discourse, to comprehend, i.e. to discuss, to handle, treat:C.quod ego argumentum pluribus verbis amplecterer,
Cic. Rosc. Com. 12:actio verbis causam et rationem juris amplectitur,
id. Caecin. 14, 40:omnes res per scripturam amplecti,
id. Inv. 2, 50: non ego cuncta meis amplecti versibus opto, Verg. G. 2, 42:totius Ponti forma breviter amplectenda est, ut facilius partes noscantur,
Plin. 4, 12, 24, § 75.—Also of a name, to comprehend under:quod idem interdum virtutis nomine amplectimur,
Cic. Tusc. 2, 13, 30; cf.:si quis universam et propriam oratoris vim definire complectique vult,
to define the peculiar function of the orator and include the whole of it, id. de Or. 1, 15, 64; so of a law, to include:sed neque haec (verba) in principem aut principis parentem, quos lex majestatis amplectitur,
Tac. A. 4, 34.—Of study, learning, to include, embrace: neque eam tamen scientiam, quam adjungis oratori, complexus es, but yet have notincluded in your attainments that knowledge which, etc., Cic. de Or. 1, 17, 77:D.Quod si tantam rerum maximarum arte suā rhetorici illi doctores complecterentur,
id. ib. 1, 19, 86.—To embrace in heart, i.e. to love, favor, cherish:E.quem mihi videtur amplecti res publica,
Cic. Cat. 4, 3:nimis amplecti plebem videbatur,
id. Mil. 72:aliquem amicissime,
id. Fam. 6, 6 fin.; Sall. J. 7, 6:hoc se amplectitur uno, i. e. se amat,
esteems himself, Hor. S. 1, 2, 53:qui tanto amore possessiones suas amplexi tenebant,
Cic. Sull. 20;opp. repudiare,
id. de Or. 1, 24;opp. removere,
id. Cat. 4, 7:amplecti virtutem,
id. Phil. 10, 4:nobilitatem et dignitates hominum amplecti,
id. Fam. 4, 8: mens hominis amplectitur maxime cognitionem, delights in understanding, id. Ac. pr. 2, 10, 31: (episcopum) amplectentem eum fidelem sermonem, * Vulg. Tit. 1, 9: amplexus civitates (sc. animo), having fixed his mind on, i. e. intending to attack, seize, Tac. Agr. 25:causam rei publicae amplecti,
Cic. Sest. 93;and so playfully of one who robs the State treasury: rem publicam nimium amplecti,
id. Fl. 18.—In circumlocution: magnam Brigantium partem aut victoriā amplexus est aut bello, embraced in conquest, i. e. conquered, Tac. Agr. 17. -
4 admoneo
ad-mŏnĕo, ui, ĭtum, 2, v. a., to bring up to one's mind, to put one in mind of ( in a friendly manner), to remind, suggest, advise, warn, admonish (by influencing more directly the reason and judgment; while in adhortor the admonition is addressed immediately to the will, Doed. Syn. 1, 164: “Moneo, et admoneo hoc differunt, quod monemus futura, admonemus praeterita; illa ut caveamus et discamus, haec ut recordemur,” Aus. Popma, p. 29; cf. Ellendt ad Cic. Brut. 3, 11: “in monente benevolentia, in admonente memoria,” Ernest. no. 1663).I.In gen., constr. absol. and with aliquem alicujus rei or de aliqua re, aliquam rem (Sallust employs them all); with ut or ne. when an action follows; with acc. and inf. or a rel. clause, when merely an historical [p. 42] fact is brought to view, Zumpt, § 439 and 615.(α).Absol.:(β).qui admonent amice, docendi sunt,
Cic. N. D. 1, 3:amicissime admonere,
id. Att. 7, 26:si sitis admoneret, profluente aquā vitam tolerat,
Tac. A. 15, 45 fin.:admonitus in somnis,
Vulg. Matt. 2, 22.—Aliquem alicujus rei:(γ).admonebat alium egestatis, alium cupiditatis suae,
Sall. C. 21:quoniam nos tanti viri res admonuit,
id. J. 95:admonere aliquem foederis,
Liv. 35, 13; 5, 51:judices legum et religionis,
Suet. Tib. 33:admonitus hujus aeris alieni,
Cic. Top. 1, 5:aetatis et condicionis admoneri,
Suet. Dom. 2; cf. Drak. ad Liv. 2, 36, 6.—And with acc. of person omitted:adversae res admonuerunt religionum,
Liv. 5, 51; 5, 46, 6:veterum recentiumque admonens,
Tac. H. 3, 24.—Aliquem de aliqua re:(δ).de aede Telluris et de porticu Catuli me admones,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 4:ut aliquid aliquando de doctrinae studiis admoneamur,
id. Rep. 1, 9:de moribus civitatis tempus admonuit,
Sall. C. 5:admonuit eos de auxiliis Dei,
Vulg. 2 Macc. 8, 19.—Sometimes in passing from a subject already discussed to a new one, = docere, dicere, to treat of, to speak of:de multitudine (verborum) quoniam quod satis esset admonui, de obscuritate pauca dicam,
Varr. L. L. 6, § 40 Müll.—With two acc. (in gen., only with illud, istuc, quod, multa, res, etc.):(ε).ridiculum est te istuc me admonere,
Ter. Heaut. 2, 3, 112:illud te esse admonitum volo,
Cic. Cael. 3, 8:jam illud non sunt admonendi, ut, etc.,
id. Off. 2, 19, 68:illud me praeclare admones,
id. Att. 9, 9:sin quippiam essem admonitus,
id. Fam. 5, 8:multa praeterea ostentis, multa extis admonemur,
id. N. D. 2, 66:eam rem nos locus admonuit,
Sall. J. 79.—With acc. and inf.:(ζ).admonuisti etiam dictum aliquod in petitionem tuam dici potuisse,
Cic. Planc. 34, 85 B. and K.:et meminerant et admonebant alii alios, supplicium ex se, non victoriam peti,
Liv. 28, 19: nostri detrimento admonentur diligentius stationes disponere, Auct. B. G. 8, 12.—With a rel. clause:(η).meus me sensus, quanta vis fraterni sit amoris, admonet,
Cic. Fam. 5, 2.—With ut or ne:(θ).admonebat me res, ut, etc.,
Cic. Off. 2, 19, 67:Caninius noster me tuis verbis admonuit, ut scriberem,
id. Fam. 9, 6:ea res admonet, ut, etc.,
Tac. A. 3, 25; so,corresp. with moneo,
Sen. Ep. 24, 16.—With the simple subj. (in the historians):(ι).simulque admonerent liberis suis prospiceret,
Nep. Ph. 1:nisi Seneca admonuisset venienti matri occurreret,
Tac. A. 13, 5:admonuit negotiis abstineret,
Suet. Tib. 50:illud me admones, cum illum videro, ne nimis indulgenter, et cum gravitate potius loquar,
Cic. Att. 9, 9, 2 (where ut is to be supplied from the preceding ne).—With a simple inf. (so most freq. after the Aug. per., but also in Cic.):(κ).ut mos erat istius atque ut eum suae libidines facere admonebant,
Cic. Verr. 2, 1, 24, § 63:easdem decedere campis admonuit,
Verg. G. 4, 186; so,Matrem Admonuit ratibus sacris depellere taedas,
id. A. 9, 109:sol acrior ire lavatum admonuit,
Hor. S. 1, 6, 125; so Ov. M. 3, 601; 6, 150:nihil agere quod non prosit, fabella admonet,
Phaedr. 3, 17; Tac. A. 15, 67:regrediendum (sc. esse sibi),
Tac. Agr. 25.—With ad and the gerund.:(λ).ad thesaurum reperiendum,
Cic. Div. 2, 65, 134.—With abl. of means or cause:II.de quibus (discordiis) ipsis his prodigiis a dis immortalibus admonemur,
Cic. Har. Resp. 21, 44:proximi diei casu admoniti omnia ad defensionem paraverunt,
Caes. B. C. 2, 14:divinā admonitus plagā,
Vulg. 2 Macc. 9, 11.—Esp.A.To recall a thing to memory, to bring to remembrance (without any accessory notion of admonition); with acc. or gen.:B.cum memor anteactos semper dolor admonet annos,
Tib. 4, 1, 189 Müll. (some read here admovet):admonuit dominae deseruitque Venus,
id. 1, 5, 40:nomen, quod possit equorum Admonuisse,
Ov. M. 15, 543.—Of a creditor, to remind a debtor of his debt, to ask payment, to dun:C.cum tibi cotidie potestas hominis fuisset admonendi, verbum nullum facis,
Cic. Quint. 12; so id. Top. 1 fin. —In the poets and in later Lat., to urge or incite to action (cf. admonitor):telo admonuit bijugos,
Verg. A. 10, 586; so Spart. Sever. 11 fin.:liberos verberibus,
Sen. Clem. 1, 14; id. Const. Sap. 12 fin. -
5 consaluto
con-sălūto, āvi, ātum, 1, v. a., to greet, salute cordially, in gen. (in good prose; esp. freq. in the histt. after the Aug. per.).(α).With acc.:(β).utrumque regem (sua multitudo),
Liv. 1, 7, 1:eum,
Petr. 7; 131; Curt. 7, 8, 5; 10, 7, 7:aliquem nomine,
Plin. 28, 2, 5, § 23.—With two accs., to greet or salute as, to hail, etc.:(γ).eum regem,
Liv. 36, 14, 4:eum dictatorem,
id. 3, 26, 10:aliquem imperatorem,
Tac. A. 12, 69; 13, 41; Suet. Ner. 8; id. Galb. 10:aliquem Caesarem,
Tac. H. 3, 86 fin.; Suet. Dom. 1:aliquem patrem patriae,
id. Aug. 58:eum Latiarem Jovem,
id. Calig. 22; cf.:eam Volumniam,
Cic. Phil. 2, 24, 58.—Absol.:qui cum inter se... amicissime consalutassent,
Cic. de Or. 2, 3, 13:exercitus consalutant,
one another, Flor. 4, 3, 6.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Русский